പറയാതെ കൂട്ടം വിട്ടു പോയതാര് ....ബാബുവേട്ടന്‍ ഒരോര്‍മ്മയാകുമ്പോള്‍

ആള്‍ക്കൂട്ടങ്ങളില്‍

ആയിരം മുഖങ്ങളിലൊന്നായ്

ചിലപ്പോള്‍ കണ്ടിരിക്കാം

തിരക്കിനിടയില്‍ കണ്ടില്ലെന്നുമിരിക്കാം

എന്നാലും അടയാളപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്

ഇവിടെ ഞാന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നെന്നോരാള്‍!

ഒന്നും ഉരിയാടിയിരുന്നില്ലെങ്കിലും

ഒന്നും കുറിച്ചില്ലെങ്കിലും

എന്റെ വേദനയുടെ വരികളെ

വായിച്ച്ചിരുന്നിരിക്കണം....!

എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ഞാനറിയാതെയും

പങ്കു വെച്ച്ചിരുന്നിരിക്കണം!

എന്നോട് മോഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും

എന്നെയോര്‍ത്ത നിമിഷങ്ങളില്‍

സ്നേഹമൊരു പ്രാര്‍ത്ഥനയായി

എന്നില്‍ നിറഞ്ഞിരുന്നിരിക്കണം!

അല്ലെങ്കില്‍

എങ്ങിനെയാണ് ഇങ്ങിനെ

ഒരു ശൂന്യതയുടെ ഒരിടം

മനസ്സില്‍ വന്നു പോയത്?

സൌഹൃദത്തിന്റെ ആള്‍ വരിയില്‍

ഞാനറിയാതെ ഒരു വിടവ്........

പറയാതെ വന്നതിനാല്‍

മിണ്ടാതെ

എന്റെമാനസ്സും ചാരിയിരുന്നിരിക്കണം!

അത് കൊണ്ടാവാം പറയാതെ പോയതും!

എന്റെ മനസ്സിന്റെ മണ്‍ വഴികളില്‍

ചില കാലടിപ്പാടുകള്‍ അങ്ങിനെയാണ്,

എത്ര മഴ പെയ്താലും

അത് മാഞ്ഞു പോകില്ല

അവര്‍ അപരിചിതരായിട്ടു കൂടി.....!

{ www.koottam.comലെ അംഗം ബാബുവേട്ടന്‍ ഓര്‍മ്മയായപ്പോള്‍ എഴുതിയത് }