സ്മൃതി നൌകയില്‍ ഞാനും നീയും

കരകളോടുള്ള ആസക്തികള്‍ ഉള്ളിലമര്‍ത്തിയും

നാം യാത്രയാവുകയാണ്

വെളിച്ചപ്പുറ്റുകള്‍ കണ്ണാല്‍ വിളിച്ചിട്ടും

തീരപ്പച്ചകള്‍ കയ്യാട്ടി വിളിച്ചിട്ടും

നാം തീരം വിട്ടൊഴുകുകയാണ്

മണല്‍ തീരങ്ങളിലെ നമ്മുടെ പാദ മുദ്രകള്‍

കൊച്ചോളങ്ങള്‍ പതിയെ മായ്ക്കുന്നു

കിനാവിന്‍ കടലാസു വഞ്ചികള്‍

ചുഴിത്തിരകളില്‍ താണു താണു പോയ്‌

കുതി കുതിക്കുകയാണ് നദി നമ്മെയും വഹിച്ച് ...

നാം

സ്വയം നിയന്ത്രിക്കാനാവാത്ത

തുഴയില്ലാ തോണിയിലെ

വിചാരങ്ങള്‍ വിലക്കപ്പെട്ട അടിമകള്‍

കടല്‍ത്താളം ഉയരുന്നുണ്ട് അകലെ

ദൂരെയല്ല നാം ലയിച്ചു ചേരും സംഗമം

ഇരുള്‍ക്കാഴ്ച്ചകള്‍ക്ക് മുമ്പേ

നാം കണ്ണടച്ചത് എത്ര ധന്യം !

നമ്മുടെ ജീവിതങ്ങള്‍ക്ക്

ഏഴു നിറം നല്‍കിയ സ്വപ്നങ്ങളില്‍

നാം പുണര്‍ന്നേ കിടക്കാം
കടല്‍ അകലെയല്ല....